Zeynep Kaçar; oyun yazarı yönetmen ve oyuncu. Kabuk, yazarın ilk romanı. Kadınlığımızı yüzümüze vuran, sarsıcı ve etkileyici bir kitap.
Romanın başında Yüzyıllık Yalnızlık romanını hatırlatan son derece karmaşık bir aile tablosu var. Taşlar yerine oturana kadar bir hayli çaba harcamak gerekiyor.
Eserde üç nesil kadının hayatı kendi dillerinden anlatılıyor. Anneanne Sabiha, kızı Sezin ve torun Füsun. Üç takıntılı kadının hayatlarının kesiştiği noktalar zaman zaman savruk ama samimi bir dille anlatılmış. Kadınların deli hâllerinin anlatımında iç monolog ve bilinç akışı teknikleri başarıyla kullanılmış. Kitapta kadınların meşguliyetleri, kanayan yaraları, umutları ,kuşaktan kuşağa aktarılan yazgıları anlatılırken tekrarlardan yararlanılmış.Gelenekle mücadele eden kadın, aşkı yaşayan kadın, kendisiyle ve diğer kadınlarla hesaplaşan kadın, yalnız kadın, mutsuz kadın, inkâr eden, vazgeçen, bağışlayan kadın…Kısaca kadına dair ne varsa hepsi yazılı bu kitapta.Romandaki erkekler silik fakat kadınların hayatlarında derin yaralar açacak kadar etkililer.Kadınla birlikte eşyanın, insanın bir gün eskiyeceği gerçeğine de değinmiş yazar.Bu fani dünyada sadece mutluluk değil acı da vardır, demiş.
“ Hayat gelir ve geçer. Ağır ve yorucu ve uykusuz ve zalimdir hayat. Umduğunla başına gelenler arasında dünyadan güneşe uzanan yol kadar mesafe vardır. Hep mutlu olmayı ummak kocaman bir aptallıktır.”
Kitaptaki kadınların birçok ortak noktası var:Hepsi 33 yaşında.Hepsi gerçeklerden kaçıyor ve hepsi eksik kalan sevginin peşinde.
“Her çocuk emin olmalı annesinin sevgisinden. Bir tek bu bilgi bile yeter insana ömür boyu ayakta durabilmek için. Bunu bilmeden, hiçbir zaman gerçek bir hayat yaşamıyor insan, gerçek insan olamıyor.”
Kimi zaman limanları kimi zaman engelleri olan kabuk, onları saran aile aslında.Birlikteyken hepsi daha güçlü.Ayrılınca yalnız kadınlar…Kabuğun içi bir muamma adeta.Orada neler olacağını kimse kestiremiyor.
“Başka bir dünyada, başka bir ülkede, başka bir şehirde, başka bir sokakta, başka bir evde insan insanın ilacıdır. İyi gelir yan yana durmak. Hep bir arada. Hiç yıkılmayacakmış gibi. Hep sonsuzmuş gibi, orada, kadim. Bir arada. Beraber ve mutlu. Kim bilir, kim bilebilir sıradan bir ailede büyümenin verdiği o dünyalara sığmaz güveni. Kim bilebilir…Annenin asla delirmeyeceğini, babanın her akşam eve döneceğini ve kardeşin hiç terk etmeyeceğini bu kabuğu?”
Hayata tutunmaya çalışırken çırpınışlar, geleneğe karşı koyuşlar yaraların kabuk bağlayışı ve kabuktan sızan ışık…Umut her daim var. “Beş para etmez umut.”
“Ne çok hayat.Ne çok hikâye, ne çok telaş, korku, umut, endişe…Ne çok gelecek ve hiç gelmeyecek ne çok gün, gece…Bir anda bitiyor oysa her şey, sözleşmeler feshediliyor, dükkânlar kapanıyor, şirketler iflas ediyor, bir anda işten kovuluyor insanlar, birbirlerini terk ediyorlar anlamsız sebeplerle ve sonra başka insanlara koşuyorlar başka işlere, başka evlere taşınıyorlar.Yeni hayatlar kuruluyor kolayca, yeni başlangıçlar…Umut hep…Hep b…tan beş para etmez bir umut.”
Oyun yazarı aslında Zeynep Kaçar. Aynı zamanda oyuncu. Oyunları şehir tiyatroları ve devlet tiyatroları tarafından sahnelenmiş, İngilizce ve Çinceye çevrilmiş. Yazdığı oyunlarda da odak noktası “kadın”. Kabuk yazarın ilk romanı ama bana göre son olmayacak. Özgün üslubu, akıcı dili, gizemli anlatımı ve sağlam kurgusuyla Zeynep Kaçar edebiyat dünyasında daha uzun yıllar bizimle olacak gibi görünüyor.
