Sanatçılar gözlemleri güçlü insanlardır ancak; insanlar onlar için bir gözetleme nesnesi ve bir yazı aracı mıdır? Ölüm basit bir eylem midir peki? Ölmek isteyen bir insana yardım etmek cinayet midir yoksa bu takdir edilmesi gereken bir şey midir? Edebiyat bir geçim aracı mıdır? Gibi konuların ana temayı oluşturduğu Pelin Esmer’in senaryosunu yazar Barış Bıçakçı ile beraber yazdığı film İşe Yarar Bir Şey film, bir romancının senaryo yazımına dahil olması sinema için bir yenilik gibi görünmektedir. Ayrıca bu filmin hikayesini üstlere taşımaktadır.
Filmin koşunu ise şöyle: Bir trafik kazasından sonra yatalak kalıp, her gün pencerenin kenarında oturup denizi, insanları, seyyar satıcıları izlemekten sıkılan Yavuz, doktor arkadaşında kendisine ilaç vererek öldürmesini ister ancak arkadaşı kabul etmesine rağmen Yavuz’u öldürmekten son anda vaz geçer. Bir insan en sevdiği arkadaşının nasıl hayatına son verir? Her ne kadar yavuz ölmek istese de yapamaz.
Doktor’un hastanesinde stajyer hemşire olan Canan, doktoru ağlarken görür ve olanları anlatmasını ister. Hüseyin Canan’a Yavuz’a ilacı onun vermesini teklif eder ve canan da kabul eder. Canan bu işten alacağı parayla hemşirelik okumayı bırakıp ünlü bir oyuncu olmak istemektedir. Ailesine iş görüşmesine gidiyorum diyen Canan tren istasyonunda Leyla ile karşılaşır. Leyla, 25 yıl sonra ilk kez mezuniyet yemeğine gitmek için trende bulunmaktadır. Cananla peronda tanışırlar ve yolculuğa beraber devam ederler. Leyla, Canan’a avukat olduğunu söyler ama şair olduğunu söylemez.
Leyla’nın trendeki etrafı sürekli kontrol etmesi ve bir arayış içinde olması tavrı,” şair ve yazarların eserleri içi hikâye araması” fikri, filmin arka planında yatan arketiplerden birisidir. Leyla, Canan’ın korkusunu ve stresini sezince kendisine sorduğu zekice sorularla İzmir’e gitmesinin asıl nedenini öğrenir. Bu sahneden sonra tema insanın Yaşamına son vermesi buna yardım etmenin imkânı üzerinden devam eder. Leyla işin aslını öğrenince tereddüt etmeden Canan’la gitmeyi teklif eder. Önce tereddüt eden canan Yavuz’un kapısına geldiğinde Leyla’nın gelmesini de kabul etmek zorunda kalır. Leyla önden Yavuz’un evine girmiştir ve hizmetçinin evde olmadığını anlayınca Canan’ı da çağırmıştır. Tesadüf odur ki Yavuz, Leylayı yazdığı şiir kitaplarından tanımaktadır ve en sevdiği şairlerden birisidir. Yavuz bunun önce doktorun kendisini vaz geçirmek için kurguladığını sanar ama gerçek farklıdır. Canan aceleyle işi bitirip trene yetişmek isterken Leyla yavuzla edebiyat, şiir, hayatt ve ölüm üzerine muhabbete girer.
Leyla filmde açıkça belli olmasa da Yavuz’u vaz geçirmeye çalışır. Leylanın bir şair olarak bir şeyleri değiştirme, müdahale etme isteği de var gibi gösterilmektedir, bunu bir grafiti sanatçısının tuvalete çizdiği kuş figürüne, rujuyla konacağı bir dal yapmasından da anlayabiliyoruz. Canan ilacı hazır ettiğinde Leyla, “yarın da gelelim mi?” der ve Yavuz kabul eder ve evden ayrılırlar. Leyla mezuniyet yemeğine gider ve bakış Leyla’nın gözünden arkadaşlarının sıradan muhabbetine çevrilir. Filmde Leyla’nın yemeğe 25 yıl sonra ilk defa gitmesi ve Canan’la gitmek istemesi üzerinden Leyla’nın faydacılığı tartışılmış gibi görünmektedir. Leyla, Canan ve Yavuz’un sohbetinde, Leyla’nın şair olduğunu Canan’ın yeni öğrenmesi Leylanın da şairliği bir geçim aracı olarak görmediği avukatlık kimliğini ön plana çıkarması işlenmektedir. Yavuz birazdan kendisine iğne yapmaya gelenlere sorduğu, hangi trenle, hangi kompartımanda yolculuk yapacaksınız? soruları, ölmek isteyen bir adamın bu kadar detayı sormasının sebebini düşündürmektedir. Film mezuniyet yemeğinde Leylanın yazdığı bir şiirin okunmaya başlamasıyla ekran, Yavuzun evine geçer ve perdenin arkasında Leyla ve Canan’ın evden çıkıp gitmeleriyle son bulur.
