Öyküleri altZine, Varlık, Sözcükler, Karahindiba, Edebiyatist dergilerinde, Ekmek ve Gül’de ve Kiltablet fanzinde yayımlanan Nurhan Suerdem’in ilk öykü kitabı Maruzatım Var, İletişim Yayınları etiketiyle okurla buluştu. Suerdem, Notos’a verdiği söyleşide (Şubat-Mart 2020, sayı 80) öykü türünde yazmayı seçme nedenini şöyle açıklıyor: “Bilmiyorum, özel bir seçim yapmadım. Kalemim öyküye gitti. Belki de anlatmak istediklerimi bir an önce anlatma isteğidir beni buna iten. Roman bir maraton oysa öykü yüz metre koşusu gibi. Hikâyenize yoğunlaşıp dallanıp budaklandırmadan hedefe varıyorsunuz. Bu sayede kısa bir zamanda on öyküde, on romanda geçecek konuyu veya daha fazlasını yazıya dökebiliyorsunuz… Öykü, romanın hacmi içinde etkisi kaybolacak ya da ancak bir bölümünde yer alabilecek bir konuyu anlatabilme olanağı sağlıyor. Kitaptaki ‘Yetişkin Oyunları’ öyküsü buna en iyi örnek.”
İçimizde sessizce yaptığımız yolculuk ve arayışlarımız insan olmanın en belirgin özelliğidir. Doğduğumuz anda kulağımıza üflenen ismimizi seveceğimizin garantisini bize kim verebilir? Babaannesinin kız kardeşinin ismini taşımak zorunda kalan ve bunun sorumluluğuyla büyüyen İffet’in durumu gibi. “Kime çekmiş acabalarla sorgulanan bu ailenin genlerinde gizli kalmış, bende hortladığına inanılan asi ruhumla hep itiraz ettim, ağladım, tepindim. Kimi zaman paparayı yedim oturdum, kimi zaman az da olsa istediğime ulaştım, kimi zaman onlara boyun eğmiş gibi görünüp kendi bildiğimi yaptım.” İffet “Asliye Hukuk Hâkimliği’ne maruzatını bildirir ve özgürlüğün simgesi olan Mavi ismini almak ister.
İsmimiz gibi ailemizi de seçemeyiz. Oysa bizi anlayacak olan onlardır ama anlamazlar ya da anlamak istemezler. “Sabah Sesi” öyküsünde, “Onlar için yaşam ses çıkarmak demek” dediği ailesine kendi sesini duyurma çabasında olan Meral’le tanışırız.“İki dominant kadına ve on dört yaş büyük abime işlerini havale edip canını hiç sıkmayan, keyfince yaşayan bir baba, kendi dünyaları dışında bir başkasının mevcudiyetini bile düşünemeyen iki kız kardeş arasında farkına varılmadan büyüdüm,” diyerek kendi sesini seçmesine tanıklık ederiz. Kızgınlıklarımızı, küskünlüklerimizi içimize ata ata yolculuğumuza devam ederiz. Ne zihnimiz susar, ne unuturuz yaşadıklarımızı. İçimize ağlar, dışarıya güleriz. Gün gelir içine konuşan ses artık haykırmak ister.
Nurhan Suerdem, ilk kitabı Maruzatım Var’daki öyküleriyle, kimi zaman ailemizde, evimizde, kimi zaman da sokakta kısaca hayat yolculuğumuzda çoğumuzun yaşadığı, sorguladığı, takıldığı birçok derdi, farklı sesler ve kişiler aracılığıyla okura aktarıyor. Akıcı anlatımı, yalın, özlü diliyle bir solukta okunacak öyküler var elimizde, bize bizi hatırlatan öyküler…“ Küsülen anneler, adını sevmeyen çocuklar, hayatımızı kendi hayatları sanan kardeşler, hemen “kardeş” olanlar, kabuğunu kırmaya çalışanlar, o kabuğu evi sananlar, yalnız kalanlar, hep yalnız kalacaklar… Nurhan Suerdem, sokağın, caddelerin ve evlerin gümbürtüsü arasında kalan sesleri duyuruyor. Bazen duymamak için kulağımızı kapadığımız, bazen hayatımızın arızalı bir parçasından geldiğine inanmak istemediğimiz, bazen de tüm gücümüzle bizim olduğunu haykırmak için çabaladığımız sesleri…”
Maruzatım Var, Nurhan Suerdem, İletişim Yayınları, Birinci Baskı, Aralık 2019, 108 s.
