BİTMEYEN ŞİİR
Hüzün
içinde uçtum renkli bulutların civarında.
Sonra
şeffaf bir vadiye indim yavaşça.
Aşağıda
alevler içinde yanan denizi gördüm…
…Bitmemiş,
kalıntı olarak duran aşk,
Veba
gibi keser aklı…
Her
vakitte nasılsa şimdi de öyledir bu…
…Ve
işte burası dünyanın arka arazisidir.
O
kadının gözleri istila eder ruhunun içini.
Merhaba,
yüreğimin Kolhis krallığı!
Merhaba,
yabancı insanlar topluluğu!
…Öldürülen
kahverengi.
Öldürülen
yeşil.
Ve
ölümcül şekilde yaralanan kırmızı…
…Acaba
sadık kalabilecek miyim
Sevgilim,
hayallerini gerçek yapmaya?…
Karşımda
Uzanmış
yabancı bulutlar
Kafkasya’nın
erişilmez tahtlarında
Bana
bakıp poz veriyorlar uğursuzca.
İhtimal
ki burada
Toplanmış
devlerin ruhları
Ne
zaman bilinmez,
Başlatmışlar
kafirlerin çağını.
…Bir
sarsıntı ile anlıyorum
Tekerleklerin
devrildiğini…
Nerede
o kartlamış kutsal sözcükler,
Anlamını
kim bilir
Aynı
anda
Hoş
geldin’in
Ve
Elveda’nın?(!)
ŞİİR: LYUBOMİR LEVÇEV
Bulgarca aslından çeviren: GÖKTÜRK YAŞAR
