Elma yanaklı şişman kadın, elindeki dantel örgüyü örneğine bakarak çıkarmaya çalışıyor; bir yandan da sakızını çiğniyordu. Genç kızıyla sakin bir ses tonuyla konuştu:
“Fatma Hanım bu hasta kadını başıma bıraktı ama olsun. Sıcacık bir ev. Yemek de var. Senin üniversite harcını da çıkarıyorum. Ah kızım! Kolay mı bir başına bir kız evladı bakmak?”
Genç kız, annesinin omuzları üzerinden, tertemiz yorganın altında yatan ellili yaşlardaki kadını izliyordu. Kadın ellerini bir çamaşır sıkar gibi yaptı. Kızın gözleri büyüdü.
“Korkma annem!” dedi şişman kadın sesini alçaltarak. “Bir kediyi öldürmüş, onun günahından yatıyor.”
“Kedi öldürmenin günah olduğunu bilmiyordum.” dedi kız.
Annesi daha kısık sesle,
“Kocasıyla kavga etmiş, bıçağı adama atayım derken masanın üzerine çıkan kediye saplamış. Hiç evladı olmadığı için evladı gibi sevdiği kedinin acı çekmesine dayanamamış, kedinin boynunu çamaşır sıkar gibi sıkıp koparmış. Sonra aklını kaybetmiş.”
“Adam ne olmuş peki?”
“Bilmiyorum,” dedi şişman kadın. “Örneği yanlış kurdum,” deyip tüm örgüyü bir çırpıda söktü.
