BOJANA APOSTOLOVA
(1945-2025)
BİR BAŞIMA VE TOPLUCA/ САМА И ОБЩА*
Bir başıma ve topluca yaşarım kendimde.
Kendi kendimden akar ve
her şeyin benim için nicedir
güzel bildiklerimi boğan
bir günün sağanağına karışırım
biteviye.
Sağır ve dilsizler okuludur yüreğim.
Yorgun düşerim orada
işaretlerden, mimiklerden
günden güne
ve daha az anlamaya başlarım kendimi de.
Acaba sözcüklerin anlamları
kürtajla kazındığından mı
yoksa
anlamın insandan kazındığı için midir?
Bilmem ki.
Ancak insancıllığa ilişkin
bildiklerimizin talan edildiğinden
zerrece kuşkum yok, ne yazık ki.
Öyle ki bugün kocaman bir hiç
benim maharetimin ölçeği olmuş.
Varsıllığım ise uygar yaşamın
bedeli ödenmiş vijdanıdır,
ve dahası da –
düşüncemi kışkırtan çıkıntılardan ötedir,
ideale ilişkin uyduruk sapıklıklardan da öteye…
Ancak yine de… Sabah kahvaltım bile acıdan ibaret.
Ve anlamsızlaşıyor neredeyse
insanı kendine doğru
hep kendine
kendine
götüren her geri dönüş.
Çeviren: Kadriye Cesur
Ödünç Gözyaşı, Artshop Yay. İstanbul, 2014.
