Öteden beri severim günlük okumayı. Hele bu günlükler sevdiğim yazarlara aitse… Pavese’in Yaşama Uğraşı, Pessoa’nın Huzursuzluğun Kitabı, Kierkegaard’ın Günlükler’i, Cemil Meriç’in Jurnal’leri, İlhan Berk’in El Yazılarına Vuruyor Güneş’i, Hilmi Yavuz’un...
Devamını oku
Sağıma bakıyorum, soluma bakıyorum, kimse yok! Tek başıma yemek yemeye gelmişim. Bahsi geçen aileyi göremiyorum. “Tekim,” diyeceğim diyemiyorum. Tuhaf bir sessizlik oluyor aramızda. Garsonun gülümsemesi hiç solmuyor. Bir vitrin mankeni...
Devamını oku
Daha sabahın ilk ışıklarını görmeden Lefkoşa yoluna çıktığımda, etrafta neredeyse hiç kimsenin olmadığını fark ettim. Uçağın ‘batı’ya seyrinin bu erken saate rastlaması, kafamdaki endişeler yüzünden moralimi bozmadı. Haritanın batısına doğru...
Devamını oku
1886 yılında Çanakkale’de doğan ve çeşitli savaşlara katıldıktan sonra yaşamını sırasıyla İstanbul Maliyesi’nde, Silifke Tekir Çiftliği’nde ve İstanbul Belediyesi’nde çalışarak sürdüren Nâzım Kaleli, hatıralarında bir büyüğünden şu sözlerle bahseder: “İnsanlar...
Devamını oku
Behçet Necatigil’in 1946 tarihli Bayram Ziyareti şiirindeki yalnızlık duygusunu, sert bir rüzgâra benzetirim. Soğuktur, üşütür insanı, iliklerine işler adeta. Lise öğrencisiyken karşıma çıkan bir hikâye kitabının adı da, henüz okumadan...
Devamını oku
Hatıra Bayramları yirmi yaşında savaş alanında ölen bir adam olarak kalacak hafızamda juan belki kurşun bulmasa onu zamanı geldiğinde bir kalpte boğulacaktı yaşamak iyidir toprağa karışmaktan otlar sürer soyunu,...
Devamını oku
8 ÜLKE 9 ŞEHİR 1 DAĞ Bir sayacak oldum da 8 ülke 9 şehir 1 dağ değişmişim son 10 yılda. Daha fazla dayanamazdım Cambridge’in havasına, parlak renklerle süzülen ışığı...
Devamını oku
……. Öykü mü insanı kovalar, insan mı öyküyü yakalar, hiç çözemedim bunu. Bazen rastlantısal olsa gerek “bugün başıma bir öykü gelecek” diyorum ve geliyor. Bazense, hatta çokça zaman, elime...
Devamını oku
“Onları gördüğünde kalıpları kıyafetleri senin hoşuna gider, onları beğenirsin. Konuştuklarında sözlerine kulak verirsin. Gerçekte ise onlar, âdeta duvara dayatılan, ruhsuz kütüklere benzerler. İçleri boş, ödlek olduklarından çıkan her sesten...
Devamını oku
İnsanın karakteriyle doğduğuna inanlardanım. Velhasıl sonradan şekil alan şeyler kelimelerdir. Örneğin, taşa da şekil verebilirsin, sesi bile betimlersin. Fakat bunun için yeterince kabil misin? Yalnız kendini değiştiremezsin. Belki sadece yalan...
Devamını oku
