Şiir

Yaz ölüleri   hep kâğıtlarda kalan sözcüklerle ağladım geçmiş, bir selvi ağacıydı o bahçelerde ölüleri gölgeleyen babam bir çiçek şimdi, adsız bir ot kokusunu çeker ciğerlerine annem ve bekler bulutların...

kumaştan anlamayan insan ne bilsin sesin şiddetini kalbin ketum katlarını, kanatlarını yalnızlığın. bir tay gibi rüzgâr yiyor yelelerin bana çirkin desinler, bazen hicran   dağ alıyor aklını, boyuna poz baktığın...

MELİNA   Ressamlar yaratmış kadar güzel bir kadın var odamda, bakışları balrengi, saçları turunçgiller... Sen giyinik olduğun zaman da bana çıplakmış gibi görünüyorsun Melina, şu andaysa gizemli bir giysi sarıyor...