LXIV.-
Güz Sonesi
Charles Baudelaire
Billur gibi ışıyan gözlerin diyor bana:
“Sana göre değerim nedir garip sevgilim?”
-Sevimli ol, konuşma! Her şeye soğuk kalbim,
Bir ilkçağ hayvanının temiz kalbinden başka,
Beni uzun uykulara davet eder ninniler,
Anlatmaz sana kalbim, ne o korkunç gizini,
Ne de korda yazılmış eski hikâyesini…
Tutku, nükte, hepsi de bana acı verdiler!
Hadi gel sevişelim. Amor yatmış pusuya,
Yayını germek için bekler kulübesinde…
Onun silahlarını iyi bilirim ben de:
Kıyım, dehşet, çılgınlık! – Sen ey solgun papatya!
Benim gibi güz güneşi değil misin sen de?
Ey soğuk Marguerite’im*, ey benim beyaz hülya!
*Marguerite: Fransızca, papatya. (ç.n.)