Semrin Şahin yazdı: Varoluşsal Sorunlara Değinen Öyküler
Serkan Türk’ün “Uyurgezer Bir Gölge” kitabında on dokuz öykü yer alıyor. İnsan olmanın varoluşsal sorunlarına değinen bu öykülerde derin çözümlemeler hemen göze çarpıyor. Yazar okurla arasındaki gerçeklik çizgisini en baştan kaldırıyor. Öykülerde cambazlar, lunaparklar, trenler, hayali ejderhalar, pireler, krallar, çocuklara masallar kurmaca gerçeklik içerisinde yeniden anlam kazanıyor.
Uyurgezer Bir Gölge’deki öykülerin odak noktasında hep bir hesaplaşma var. Karakterler çocukluklarıyla, geçmişleriyle ve varoluşsal sıkıntılarla sürekli bir hesaplaşma içerisinde oradan oraya savrulup duruyorlar. Yazarın duru anlatımı da öykülerin gücünü arttırıyor. Tematik açıdan da kitapta taşra sıkıntısı, iç hesaplaşmaları, tüketim mekanizmaları arasında sıkışarak öğütülen insanların yaşamları dikkat çekiyor. Karakterlerin zengin, karmaşık dünyaları iç konuşmalarla, derin psikolojik gözlemlerle verildiğinden çok katmanlı bir öykü dünyası sunuyor okura. Böylece yazar okuru bir adım ileriye taşıyor.
“Lunapark” öyküsünde gardıropta yaşayamaya başlayan bir adam çıkıyor karşımıza. Bu öyküde modern insanın dünyanın karmaşasından kaçışını, özüne dönüşünü imgeleştiriyor yazar. Günlük yaşantımız içerisinde kendi önceliklerimizle çevriliyiz. Etrafımızdaki yoksul insanları, onlara yapılan haksızlıkları ve insan olarak üzerimize düşen sorumlulukları fark etmeden çevremizi kuşatan bir görünmezlik perdesiyle yaşıyoruz. Günün birinde camdan sarayımız tuzla buz olunca gerçekleri görmeye başlıyoruz. İşte” Lunapark” öyküsü anlatıcının okuduğu bir haber nedeniyle kendini sorgulayışını anlatıyor. Üç çocuklu bir aile ev sahibi tarafından evden atılıp boş bir araziye taşınıyor ve soğuk nedeniyle gardıropta yaşamaya başlıyor. Beş kişilik ailenin bir metrelik yere sıkışarak orada yaşamaya başlamaları öykü karakterini etkiliyor. Eve gidip yatağına yatamıyor ve gardıroba girip orada uyuyor. Öyküde sokağa düşen bir aileye kimsenin yardım elini uzatmaması da modern insanın yalnızlaşmasının, diğer insanlardan uzaklaşmasının bir başka yüzü. “Lunapark” öyküsü kaybettiğimiz birçok değerimizi sorgulamamıza neden oluyor. Diğer öykülerde de bununla karşılaşıyoruz. Sorguladığımız sadece çevremiz veya toplumsal olaylar olmuyor ilk önce kendimizden başlıyoruz sorgulamaya.
İnsanın yabancılaşması da kitapta karşımıza çıkan başka bir olgu. Öykülerdeki yabancılaşma olgusu mizahi bir dille karşımıza çıkıyor. Yaşadığımız sosyal sorunlar, siyasi baskılar büyük bir kaosun eşiğinde olduğumuzu söylese de hep bir belirsizliğin içinde yaşıyoruz. Uyurgezer Bir Gölge’de yazar bizi bu sis perdesinin çevresinde gezdirirken ilk önce tedirgin ediyor, ardından da mizahi bir kullanarak gülümsememizi sağlıyor.
“Parmaklar” adlı öyküde altı parmaklı bir çocuğun gözünden aile içerisinde yaşananlar anlatılıyor. Geniş aile içerisinde büyüyen çocukların babaanne ve dedeyle olan ilişkileri, masum çocukluk düşleri ve korkularıyla karşı karşıya bırakıyor yazar bizi.
“Ölüme Uçan Balıklar” öyküsünde ise evli bir çiftin yaşadıkları sorunlar, boşanma, kadın erkek ilişkileri, kadının ve erkeğin boşandıktan sonra karşılaşıp geçmişi anımsamaları tatlı bir tesadüfle anlatılıyor. Öykülerin çoğunda yazar varlığını hissettiriyor bize. Yer yer müdahale edip ne düşünmemiz gerektiği konusunda da görüşünü bildiriyor. Fakat bunu hınzır dille yapması öyküye ahenk katıyor.
“Yakına Giden Tren”, “Esin”, “İçindeki Ses” öyküleri gerek üslup gerek karakter açısından benzer ve birbirini tamamlayan öyküler. Kitaba adını veren “Uyurgezer Bir Gölge” öyküsü ise kitabın son öyküsü. Bu öykü atmosferiyle anlatımıyla diğer öykülerle arasına ince çizgi çekerek güzel bir son hazırlıyor kitaba. Aslında hepimizin uyurgezer bir gölge olduğumuzu bir kez daha anımsıyoruz. Kısacası “Uyurgezer Bir Gölge” yazarın üslubunu oturttuğu, öykücülüğümüzdeki yerini sağlamlaştırdığı iyi bir kitap.
Uyurgezer Bir Gölge, Serkan TÜRK, Yitik Ülke Yayınları, 1. Baskı, Nisan 2018, s.107
Notos 77
