Marcel Proust sanat sadece hayatın taklidini değil, eşitini (muadilini) gerçekleştirmeye uğraşmaktır, der. Yazarımız Ahmet Karacan İnsanın Düştüğü isimli son kitabında tam da bunu yapıyor. Kitap, Okur Kitaplığı’ndan Şubat 2024’te okurlarıyla buluşmak üzere sefere çıkmış.
Roman yetmiş sekiz başlıktan oluşuyor. Bu başlıklarda yer alan kahramanlardan başlıcaları Dilnur, babası, Doktor Akın, Hemşire Gülten, Mürsel Karakılıç ve köyün ihtiyar heyeti. Romanın dayandığı temel, anlattığı kahramanların her birinin farklı psikolojilerinin olması.
Dilnur bunlarla mücadele ederken anne babası da yeni taşındıkları ilçeye ve değişen yaşam koşullarına uyum sağlamaya çalışmaktadırlar. İlçede bir bakkal dükkânı açan Dilnur’un babası Mustafa Erdönmez köyü ile bağını koparmaz. Bir gün köylüsü ve çocukluk arkadaşı olan Hasan onu ziyarete gelir. Hasan baba Mustafa Erdönmez’den kredi alabilmesi için kendisine kefil olmasını ister. Daha sonra Hasan bu parayı bankaya ödemez ve ortadan kaybolur. Hem yeni taşındıkları ortam hem yeni açtığı bakkal hem de Dilnur’un hastalığı baba Mustafa Erdönmez’in sinirlerini hayli yıpratır. Bunların üstüne bir de banka borcu tuz biber olur.
Dilnur’un gittiği ilçedeki hastanede de hayat hızlı akmaktadır. İşini çok seven Doktor Akın Bölükbaşı’nın Dilnur’dan başka hastaları da vardır. Bunlardan biri Mürsel Karakılıç’tır. Yaşadığı yerin varlıklı insanlarından biri olan Mürsel uzunca bir süredir üzerinde silah bulundurmaktadır. Mürsel, taşıdığı silahın ruhsat süresinin bitmesine kısa süre kala Doktor Akın’a başvurur. Ruhsat süresini Mürsel’in kullandığı antidepresanlar nedeniyle doktor uzatmayı uygun görmez. Mürsel, kendisine silah taşıma iznini vermeyen Doktor Akın’ı ilçeden sürmekle tehdit eder. Böylece görevine aşık doktorumuzun sürgün günleri başlar. Sağlık sektörünün kıymetlileri doktorlarımızın görev yaptıkları yerlerde yaşadıkları problemleri yazarımızın romana konu edinmesi bu bakımdan çok yerindedir.
Mustafa Erdönmez’in üzerine yıkılan borcu ödeyebilmek için tek çaresi babadan kalma ufak bir arsayı satmaktan başka bir şey değildir. Baba Mustafa Erdönmez köyde yakaladığı Hasan’ın kapısına dayanır. Hasan, arkadaşı ile konuşmak yerine onu bacaklarından vurur. Romanın bu bölümünde daha sonra çok önemli sonuçlara sebep olacak bir çatışma ile karşılaşırız. Hasan ile baba Mustafa Erdönmez’in arasında başlayan ve Dilnur’un amcasının daha sonra Hasan’ı vurması ile devam edecek bir çatışma. Yaşadıkları köyde meydana gelen bu cinayet ile köylünün de rahatı kaçmıştır artık. Cinayetle sonuçlanan alacak verecek olayı bir diğer taraftan hukuk nezdinde devam etmektedir ancak tüm bu yaşananlar artık köyün de sorunu olup çıkmıştır. Çatışmayı çözmek için yazar karşımıza ihtiyar köy heyetini çıkarır.
“Yirmi bir yaşına geldim. İyilik etmenin, iyiliğin hep övgüsünü yaparız; insanlar hep yapar. İyiliğe inanıyor muyum? Sayılır. İyi biri miyim?” cümlelerini söyleyen Dilnur’a anlaşılan hayatının en büyük fedakarlığını yapması düşüyor. Böylece Dilnur doğduğu köye yeniden dönerek, orayı nefes aldıkça iyileşeceği yer olarak kabul eder. Tıpkı ağacın meyvesinin düştüğü yerin o ağacın altı olması gibi. Dilnur’un yaptığı bu fedakarlığı değerlendirmek bundan sonra okuruna düşüyor.