Atlar
Garous Abdolmalekian[1]
Bir kaç kişiyiz
bir kahvede oturmuşuz
yanık tüylerimizle
göğüslerimiz Tahran sokaklarının yoğunluğu
gündüzden derilerimiz
arada bir geceye dönüyor
Biz bir kaç at idik
kanadımız yoktu
yelemiz yoktu
otlağımız yoktu
safi koşmaktık!
Tozlu toynaklarımızla
sokakların kapalı gırtlaklarından çıka geldik
ağaçlar yanmış
ağlamaklıydık
onca toz ve gaz arasından
doğal göz yaşlarımızla
kırılgandık
Havaya savrulan yumruklarımız
nihayet masaya vuruyordu
Yumruklarımızı masanın altına sakladık
Yumruklarımızı yataklara sakladık
Yumruklarımızı mutfaklara sakladık
Yumruklarımızı ceplerimize sakladık…
Aç avucumu!
Tahran’ın neresine dokunsam ağrıyor
Gündüzün neresine eğleşsem
gecedir
toprağın neresine…
İçim el vermiyor söylemeye
ama bu şiir
ilk mısrasından kurşunlandı
yoksa hiç biter miydi?
Çeviri: Turgut Say
[1] 1980 Doğumlu İranlı şair. Kitapları çeşitli dillere çevrilmiş. 2021 Pen ödülü Amerika’da ve 2025 69. Ceppo ödülü İtalya’da şaire verilmiştir.
