“Bir soğuk kış gecesinde..”
Nima Yuşic[1]
Bir soğuk kış gecesinde
Güneşin ocağı bile benim lambanın ocağı gibi yakmıyor
Benim lamba gibi
Başka bir lamba aydınlatmıyor
Ne de buz tutmuş ay aydınlatıyor onun gibi ta yukardan
Ben bu lambayı komşumun gel gitlerinde yaktım karanlık bir gecede
Ve soğuk bir kış gecesiydi
Rüzgar dolanıyordu çamlarda
Ve sessiz pusularda
O benden koptu yitip gitti o ince yollarda
Ve bu hikaye öyle hatırlanır ki hâlâ
Ve şimdi bile dillerde;
“ Kim yakıyor? Kim yanıyor?
Kim bu hikayeyi içinde saklıyor?”
Bir soğuk kış gecesinde
Güneşin ocağı bile benim lambanın ocağı gibi yakmıyor….
[1] Nima Yushij ( 1897-1960) Modern İran Şiirinin babası.
