İki şiir
Mohammad Ali Bahmani[1]
I
Yaşamaktan ve bunca tekrarlardan yoruldum
Sokaktan, çarşıdan haydan huydan yoruldum
Gökyüzüne kırgınım, yeryüzüne dargın
bu gece her iş için fazlasıyla yoruldum
Kırık kalbimle yorgun tenimi sürüklüyorum eve
yazık bu zindan gibi dört duvardan yoruldum
Masadaki takvimin sessizliğinden bıkmışım
Duvardaki saatin tikkinden takkından yoruldum
Ondan ki dostun olacağım dedi lakin olmadı
kendimden ki sabırsızım ve kimsesiz yoruldum
Kendimle savaştayım ve dostlardan kaçışta
sorma halimi bana, gerçekten çok yoruldum
II
Yalnızlığımı düşünmeliyim
kendi elimi tutup
çıkıyoruz evden
Parkta
ağaçlardan
başka kimseler yok
bütün boş banklara oturuyoruz
parkın
canı yalnızlıktan sıkılmasın diye
Sonra odamızın yalnızlığını hatırlıyoruz
kendimden rica ediyorum
eve dönsün diye.
Çeviri: Turgut Say
[1] Mohammad Ali Bahmani(1942-2024) Çağdaş İranlı gazel ustası.
