İki şiir
Mohsen Hoseinkhani[1]
Dağ geri vermiyor sesimi
Sesimizi geri vermiyor artık
bir zamanlar sığınağımız olan dağ
ve şevkle peşimizden koşan köpek
alışmış artık tasmasına.
Bu ne mucize!
Mağaraların kapısına
sebepsiz örülen ağ
türeyen gurbet
Mucize bizdik,
ebedi bir uykudaymışız gibi görünen
ve bir karanlıktan
daha derin bir karanlığa
gömülen.
Mevsimsiz Çamlar
Kurt hikayesi
atalarımızı kör etti[2]
ve biz öyle çok düşündük ki kardeşlerimizi katletmeyi
kan kokusu sinmiş gömleklerimize[3]
Artık karanlığa gömülmüşüz
bize uzanan her el
çürümüş birer halat.
Nasıl kurtulabilir ki
kendi içine düşen kuyu?
başkalarının bizim adımıza gördükleri rüyanın tabiri
kabustan başka
ne olabilir ki?
Hikaye şöyle başladı;
O çoban ki yalanıyla
bir sürüyü paramparça etti
peygamberliğe soyundu.
Çeviri: Turgut Say
[1] Muhsen Hüseyinhani 1988 doğumlu İran şairi. Şairin üç şiir kitabı bugüne kadar yayımlandı. Bu iki şiir en son çıkan iki kitabından alınmıştır “ Dağ geri vermiyor sesimi” ve “ Dörtnala Sıkıntı ovasında”
[2] Bakara suresi 170. ayet; “….Hayır, biz atalarımız neye uyduysa ona uyarız.”
[3] Yusuf peygamberin, kardeşleri tarafından kuyuya atılma hikayesine gönderme.