Vurur dağ gibi bir dalga kıyıya
Ferîdûn-i Muşhîrî[1]
Gür sesli karanlık dalgaların içinden
biri yakalanmış boğulurken
sesi yumruklarıyla susar
insanlığın kanlı, yorgun çığlığı
yardım ister durmadan;
“ Ey insanlar”
“ Ey insanlar…”
Biz duyduk lakin yardıma koşmadık
umduk belki de kader
onun yardımına gider
“ Görünmez bir el çıkar onu kurtarır…”
Hiçbirimiz yerimizden kıpırdamadık
kollarımızı hiç sıvamadık
sudaki ele uzanmadık
belki kurtarırdık onu
çekerdik onu belki kıyıya…
***
Vurur dağ gibi bir dalga kıyıya
sessizlikle sonlanan çığlıkları
boğulan biri ortasında
yumruklarken havayı ve suyu
***
Bilemezdik bu çembere takılan
bu bedbaht ki böyle esir düşmüş
O benim
sensin
ya da komşun
O insan!
Bizdik o!
O dağınık topluluk
O yalnızlardan
bir yalnız!
***
Hep beraber oturduk ve izledik
Lakin o çığlık hiç susmadı
“ Ey insanlar”
“ Ey insanlar”
O ses asla susmayacak
O ses her yerde kanatlanacak
Dünyada zalimin korkusundan
titreyen gönüller var olduğu sürece
Huzursuz kalpler
yaş gözler var oldukça
Bir insan uzatmışsa yardım almak için elini
O ses yankılanacak durmadan ufuklarda
***
Ah eğer kalbimizle onu bir dinlesek
Ekmek kavgasını bir an unutsak
“ Ey insanlar”
Sesini duyarız her yerde
***
Onca kandan sonra
Ki akmış bu toprağa
Bu hayat yazıklar olsun bize
Bu ekmek takılsın boğazımıza
Biz oturduk ve sadece izledik!
***
Karanlık bir gecede
Böyle korkunç bir fırtınada
Bunca perişanlık ve savaş içinde
bu ayaktan düşen
bu dar ağacından indirilen
bu ölüme yenik düşen
bin ve binlerce yenik düşenler ölüme
O benim
sensin
ya da komşun
O insan!
Bizdik o!
O dağınık topluluk
O yalnızlardan
bir yalnız!
***
Bunca bela dalgaları görülürken her bir yerde
duyururken “ Ey insanlar” çığlığı durmadan
Biz çok iyi biliriz
görünmez bir el çıkmayacak bir yerden
artık hiç bunu söylemek bile istemeyiz
bir cahile bir zalime böyle sessiz kalınmaz
sıyırın kollarınızı hep beraber
ufuktan silin bu zalimin izini
Sevgiyi
Bilimi
hakim kılalım
dünyaya!
***
Ey insanlar
Bir dalga geliyor….
Çeviri: Turgut Say
[1] Fereydoon Moshiri (1926-2000)
