Dışlanmışların ve yalnız bırakılanların çığlığı
“Suç Şiir – Bir Okuma Önerisi”
Ümit Güçlü’nün suç kavramını merkeze alarak yazdığı eleştiri yazılarından oluşan “Suç Şiir – Bir Okuma Önerisi” adlı kitabının genişletilmiş basımı Ketebe Yayınları’ndan çıktı. Kitapta suç kavramının Türk şiirinde neye karşılık geldiği şiir tarihimizden farklı örneklerle incelenerek tartışmaya açılıyor.
Ümit Güçlü, “Suç Şiir” adını verdiği okuma önerisinde, şiir tarihimize gidip, şairlerin birer suçluya dönüşmelerinin arkeolojisini sunuyor ve bir okumaya kapı aralıyor. Yazar, incelediği şairlerin suç ile ilişkisini açığa çıkararak, kendisine özgü bir yorum üretiyor. “Suç Şiir”de şiirin güncel durumlar karşında ne tür ironilerle hayatımızda yer kapladığı da tartışılan diğer başlıkları oluşturuyor.
Mizah, arzu, politika, yaşayan şiir, dünya şiirindeki güncel gelişmeler gibi alt başlıklarda tartışma konuları oluşturan kitap, farklı bir okuma önerisi oluşturmaya çalışarak, daima şiirden yola çıkıp yeni izlekler arıyor. Son 10 yıla ait şiirlerin güncel biçimde ele alan yazar, güncel şiiri popüler kültüre ait benzerliklerle okuyucusuna sunuyor.
“Şiirde Suç İşleme Biçimleri”, “Yüksek Sesle Şiir”, “Modern Polisiye ve Suç Şiir”, “Yaratıcı Eylem ve Suç Şiir”, “İğrenç Şiir”, “Mizah Barikatları”, “Sözce ve Parodi”, “2000’lerden 2010’lara Şiir”, “2010 Sonrası Şiir”, “Algılanan Şiirden Yazılan Şiire”, “Şiir, Aşk mı Nefret mi?”, “Parçalanan Anlatı”, “Süt Dişleri ve Azı Dişleri”, “Müthiş Minör” gibi başlıkların yer aldığı ve son dönemde şiirler yayımlayan birçok şairi eleştiri konusu yapan “Suç Şiir”, yaşayan şiire ev sahipliği yapan bir eleştiri/deneme kitabı.
Önsözde, “Şu, beni her zaman rahatsız etmiştir. Şiir deyince herkesin bir düşüncesinin olması. Bu kitap, ben bunu düşünüyorum, ben buyum kitabıdır. Belli bir emek vermiş her şair/eleştirmen, başkalarının ne şekilde düşündüğüne bakmadan önce, ne için zaman ayırdığına da dikkat kesilmeli diye düşünüyorum” diyen yazar, kitabı yazma gayesini şöyle açıklıyor:
“Bu çalışmada şairlerin sınır ihlallerinin farklı olduğunu göstermeye çalışacağım. Bir okuma biçimi olarak ‘Suç Şiir’, bu soruya verdiğim bir cevap gibi düşünülebilir. Sistem sürekli yasa koyar. Şair sürekli yıkar. Yerine yenisini koyma arzusundan ziyade cezbedici olan yıkma arzudur. Yasa sus der, şair susmaması gerektiğini söyler. Yasa, sus yoksa cezaevine gideceksin, der. Şair, ölsem de susmayacağım, der. Şair sınırları sorgular. Karşılığında bir şey elde edemeyeceğini bilse de ona yeterli olan şey, adalet arayışı içerisinde olmak, dürüst bir iz bırakabilmek, haksızlığı gördüğü zaman nerede olması gerektiğini bilmek, varoluşunu anlamlı hale getirmek gibi yüksek değerlerdir.”
