İsveç’in başkentin Stockholm’de yaşayan Demir Özlü’nün, kalp krizine yenik düştüğü bildirildi. 12 Eylül askeri darbesinde vatandaşlıktan çıkarılan ve Türkiye’ye 1989’da dönebilen Özlü, 86 yaşındaydı.
1935 yılında İstanbul’un Vefa semtinde dünyaya gelen Demir Özlü’nün ilk şiirleri Kabataş Lisesi öğrencilerinin çıkardığı Dönüm Dergisi ve daha sonra Türk Dili dergisinde yayınlandı. 1959 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi.
1961-1962 arası Paris’te Sorbonne Üniversitesi’nde felsefe okuduktan sonra Türkiye’ye dönerek İstanbul Üniversitesi Hukuk Felsefesi ve Metodoloji Kürsüsü’nde 4 yıl asistanlık yaptı. Siyasal eylemleri nedeniyle işine son verilince avukatlık yapmaya başladı. 1969’da “sakıncalı” olarak askere gitti ve yedek subaylık hakkı elinden alınarak Muş’ta çavuş olarak askerlik görevini tamamladı. 1971’de askeri darbesinden sonra bir süre tutuklu kaldı. 1979’da Stokholm’e yerleşti. 12 Eylül 1980 darbesinden sonra vatandaşlıktan çıkarıldı. Türkiye’ye 1989’da dönebildi.
Bu tarihten itibaren Stokholm ve İstanbul’da yaşadı. Öykü, deneme, eleştiri ve çevirileri Mavi, A, Pazar Postası, Yeni Ufuklar, Soyut, Somut, Yeni Edebiyat, Gösteri ve Adam Öykü dergilerinde yayınlandı. 1980’den sonra roman, anlatı, anı ve gezi kitaplarına ağırlık verdi.
ESERLERİ
Öykü: Bunaltı (1958), Soluma (1963), Boğuntulu Sokaklar (1966), Öteki Günler Bir Gün (1974), Aşk ve Poster (1980), Stockholm Hikayeleri (1989), İstanbul Büyüsü (1994), Geçen Yaz Kentte Kızlar (2002).
Roman: Bir Uzun Sonbahar (1980), Bir Küçük Burjuvanın Gençlik Yılları (1979), Bir Yaz Mevsimi Romansı (1990), Ne Mutlu Ulyses Gibi (1994), Tatlı Bir Eylül (1995), Pthaca’ya Yolculuk (1997).
Günce: Berlin Güncesi (1991), Paris Güncesi (2002).
Anı: Sürgünde On Yıl (1990).
Deneme: Burjuva Kültürü ve Sosyalist Kültürü (1984).
Anlatı: Bir Beyoğlu Düşü (1985), Berlin’de Sancı (1987), Kanallar (1991).
kaynak: duvar
