Öykü

Havuzdaki suya baktım. Yeşile dönmüş, yosunlaşmış, dibi neredeyse görünmez olmuştu. Bir zamanlar süs balıkları yüzüyordu burada. Yirmi yıl sonra geriye dönüp eski manzarayı görmeyi ummak hayalcilikten başka bir şey değildi....

Gün ışığı yeryüzüne eğiliyor. Uçmak mümkün değil, kanatlarımı bulamıyorum. Onu ben çok küçükken koparmışlar kalbimden. Canım çok yanmış. Uçamıyorum. Bana kalsaydı, kanatlanmak isterdim birdenbire. Kendime bile hissettirmeden, birdenbire. Kendime rağmen...

Pencere önündeki ıhlamur dalında ötüşen serçe sesine uyandı Nergis. Geceden açık kalan pencereden giren güz havası serinceydi. Gecenin en karanlık, en sessiz saatinde ter içinde uyanıp açtığı camı kapatmadan uykuya...

“Yetenek dediğin ısrardır,” dedi bankta oturan yaşlı adam. Gözleriyle salıncaklar arasından geçen rüzgârı görüyormuşçasına dalıp gitti sonra. Çocuklu her aile bireyi gibi kızımı oyalamak için evimin yakınlarındaki bu parka geliyordum....

“Mørketid kommer.” dedi müşteri, dışarıdaki beyazlığı ve onu örten lacivert karanlığı göstererek. Kuzeyin soğuk ve buz ülkesinde karanlık günler yaklaşıyor demekti bu.  Bitmeyen, alışılması güç bir karanlık. Yürüyüp yürüyüp bitiremediğimiz...

Gömlek   “Biz sizin bize bakmadığınız biçimde birbirimize bakıyoruz. Biz sizin birbirinize bakmadığınız biçimde size bakıyoruz.” Salâh Birsel   Karşı apartmanın balkonunda iki yıldır bir gömlek asılıydı. Aylar geçiyor orada....

Kapı kırılıyor, pat küt, tak tuk. Anahtarı vardı, açsaydı, yıldızı mı dökülürdü? Bir elimde havlu, bir elimde kepçe, kapıyı açtım. “Ne bu hal, arkadan kovalayan mı var?”  dediğime pişman oldum....

Çilingir Sait, başımın püsküllü belası. Anahtar çektiği, çaydanlık, tencere parlattığı, bıçak bilediği, kimi zaman da akla ziyan işlere çözüm ürettiği çilingir dükkânı, işe gidip gelirken kullanmak zorunda olduğum yolun üzerindedir....